Page 47 - Katalog4
P. 47

201
 udział w kolejnej wystawie Architektura Wnętrz w Otoczeniu
 Henryk Uziembło  Ogrodowym.  Wygrał  wówczas  konkurs  na  urządzenie
 wnętrz  Hotelu  Krakowskiego  we  Lwowie.  Zaprojektował
 1879-1949
 także  nieistniejące  już  wnętrza  dla  krakowskiego
 Wawel, 1940  kina  „Uciecha”  w  roku  1912  i  dla  teatru  „Bagatela”

 akwarela / 19 x 28 cm [w świetle passe-partout]  w  1918–1919.  Był  jednym  z  twórców  i  promotorów
 39 x 47 cm, wymiary z ramą  tzw.   stylu   swojskiego   w   polskim   zdobnictwie,
 sygnatura l.d.: ‘HENRYK UZIEMBŁO KRAKÓW 1940’  charakteryzującego   się   wykorzystaniem   rodzimych
 wzorów  ludowych.  W  pracy  artystycznej  wykorzystywał
 wiele  technik,  projektował  plakaty,  okładki  książkowe,
 numer inwentarzowy: UK/as/10/4/2020/e
 ilustracje,   exlibrisy   oraz   logotypy.   Powołany
 POCHODZENIE:
 do  wojska  w  1914  w  wieku  35  lat,  w  październiku  1915
 kolekcja prywatna, Bielsko-Biała
 skierowany  został  do  krakowskiego  Wydziału  Grobów
 500 zł - cena wywoławcza
 Wojennych jako porucznik pospolitego ruszenia. Pracował
 estymacja: 1 000 – 2 000 zł
 w  Zespole  Malarzy  i  Grafików  (Maler-Gruppe  Nr  VI)
 wykonując  szkice  i  projekty  kompozycji  cmentarzy,
 akwarele  makiet  i  szkiców  terenów  walk  (znana
 jest  jego  piękna  akwarela  cmentarza  w  Gładyszowie).
 W  1916  urządził  wystawę  poświęconą  walkom  armii
 Henryk Uziembło,  austro-węgierskiej.  Henryk  Uziembło  był  jednak  przede
 wszystkim  Polakiem,  gorącym  patriotą  i  rzecznikiem
 herbu Sulima (ur. 27 lutego 1879 w Krzach, zm. 3 sierpnia  walk  o  niepodległość,  co  silnie  związało  artystę
 1949  w  Krakowie)  –  polski  malarz,  grafik  i  projektant.  z  ideą  Legionów  Polskich.  Stanął  wkrótce  w  szeregu
 W   latach   1893-1897   studiował   na   Wydziale  plastycznych  kronikarzy  Legionów  –  obok  Leopolda
 Przemysłu  Artystycznego  Wyższej  Szkoły  Przemysłowej  Gottlieba,  Stanisława  Jankowskiego,  Karola  Zyndrama
 w   Krakowie,   następnie   w   latach   1897-1902  -Maszkowskiego,  Leona  Czechowskiego,  Włodzimierza
 w  Kunstgewerbeschule  des  Osterreichisches  Museum  Koniecznego,  Wilhelma  Wilka-Wyrwińskiego,  Kazimierza
 für  Kunst  und  Industrie  w  Wiedniu  u  K.  Kargera.  Dąbrowy-Młodzianowskiego,  Zygmunta  Rozwadowskiego,
 Później wracał na studia (1902-1903) do krakowskiej ASP   Jana  Skotnickiego,  Kajetana  Stefanowicza  i  Leona
 w  pracowni  T.  Axentowicza  i  S.  Wyspiańskiego.  Wyczółkowskiego.  Pierwsza  wystawa  prac  tych  artystów
 W  latach  1903-1904  przebywał  na  dalszych  studiach  odbyła  się  w  1916,  a  następna  w  1924  dla  Koniecznego
 w  Paryżu  w  Académie  Julian,  studiował  pod  kierunkiem  i Wilk-Wyrwińskiego (pośmiertna – zginęli na froncie jako
 E.  Grasseta,  L.  Simona  i  R.  Prineta.  Kształcił  się  również   oficerowie  Legionów)  w  gmachu  Towarzystwa  Przyjaciół
 w  zakresie  architektury  wnętrz  w  Londynie  (1904-  Sztuk  Pięknych  w  Krakowie.  Znaczna  część  tych  prac
 1905). W 1906 zorganizował w Wiedniu wystawę swoich  znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
 prac,  która  odniosła  bardzo  duży  sukces.  Po  powrocie  Po  wojnie  Uziembło  był  autorem  plastycznej  oprawy
 do  Krakowa  pracował  dla  przemysłu  metalurgicznego  oficjalnego  aktu  zaślubin  Polski  z  morzem,  które
 projektując  lampy,  świeczniki,  naczynia.  W  latach  1904-  odbyły   się   10   lutego   1920   w   Pucku[1].
 1908  pracował  wraz  z  Włodzimierzem  Tetmajerem  Od  1922  roku  do  wybuchu  II  wojny  światowej  pracował
 nad  polichromią  w  kościele  parafialnym  w  Sosnowcu.  w   Państwowej   Szkole   Zdobnictwa   i   Przemysłu
 Zaprojektował  witraż  do  budynku  Banku  Kredytu   Artystycznego  w  Krakowie.  Nadal  projektował  meble,
 Hipotecznego. Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa  tkaniny,   mozaiki   (fasada   M   zeum   Przemysłowo
 Polska  Sztuka  Stosowana  (1901).  Projektował  między  -Technicznego)  oraz  grafikę  książkową.  3  sierpnia  1949
 innymi  dla  rodziny  Tarnowskich  do  pałacu  w  Dzikowie   wybrał się do Teatru im. Słowackiego na przedstawienie,
 koło  Tarnobrzega,  salon  w  sanatorium  dr.  Kazimierza.  podczas  którego  zasłabł.  Mimo  szybkiej  pomocy  zmarł
 Dłuskiego w Zakopanem (1910), fryz w Białej Sali kawiarni  tego  samego  dnia  w  szpitalu.  Spoczywa  na  Cmentarzu
 Noworolskiego  z  1912.  W  tym  samym  roku  wziął  Rakowickim.





 44 |                                                                                                 | 45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52