Page 52 - Katalog 6

298 Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W okresie
1905-1926 mieszkał w Zakopanem, gdzie wszedł w krąg
Tymon Niesiołowski artystyczno-intelektualnej elity; utrzymywał bliskie
kontakty m.in. z Janem Kasprowiczem, Stefanem
1882-1965 Żeromskim, Stanisławem Ignacym Witkiewiczami,
Akt, 1959 Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem, Władysławem
Orkanem, Tadeuszem Micińskim i Karolem
akwarela, papier / 32 x 46 cm [w świetle passe-partout] Szymanowskim. W 1907 artysta odbył podróż do Wiednia,
59 x 68,5cm, wymiary z ramą Paryża, Berlina i Budapesztu. Zwiedził też Monachium
(1907) i Włochy (1908). W 1908 wziął udział w ostatniej
sygnatura p.d.: ’Tymon 59’
wystawie Grupy pięciu (reprezentującej nurt
młodopolskiego symbolizmu) prezentowanej w Wiedniu
numer inwentarzowy: UK/et/12/5/2020/h i Monachium. W 1909 wstąpił do Towarzystwa Sztuka
POCHODZENIE: Podhalańska, zaś w 1910 podjął współpracę z pracownią
Kilim, projektując tkaniny. W latach 1917-1922 był
kolekcja prywatna
członkiem awangardowej grupy Ekspresjoniści polscy
3 500 zł - cena wywoławcza (przemianowanej w 1919 na Formiści). W 1919 objął
estymacja: 4 500 – 8 000 zł stanowisko profesora w Wolnej Szkole Sztuk Pięknych
utworzonej w Zakopanem. W 1922 związał się ze
Stowarzyszeniem Polskich Artystów Plastyków Rytm.
Uczestniczył ponadto w wystawach ugrupowań
Awangarda (Kraków 1930) i Nowa generacja (Lwów
1932). W 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie objął
stanowisko dyrektora Szkoły Rzemiosł Artystycznych;
299 wstąpił też do Wileńskiego Towarzystwa
Artystów Plastyków. Od 1928 nauczał malarstwa
Tymon Niesiołowski oraz projektowania tkanin i plakatów na Wydzial
Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego.
1882-1965 Indywidualne pokazy twórczości Niesiołowskiego odbyły
Akt się w Warszawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk
Pięknych (1923, 1925, 1926) i Instytucie Propagandy
akwarela, papier / 30 x 46 cm [w świetle passe-partout] Sztuki (1938), w Krakowie (1921), Toruniu
53,5 x 68,5cm, wymiary z ramą (1926) i Łodzi (1935). Twórca uczestniczył w prezentacjach
polskiej sztuki za granicą organizowanych przez
sygnatura p.d.: ’Tymon’
Towarzystwo Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych,
m.in. w Helsinkach i Sztokholmie (1927), Wiedniu
numer inwentarzowy: UK/et/12/5/2020/i i Brukseli (1928), Hadze i Amsterdamie (1929) oraz
POCHODZENIE: Edynburgu (1932). W okresie 1940-1941 pełnił
funkcję prezesa Związku Plastyków Wileńskich i wykładał
kolekcja prywatna
w Akademii Sztuki. W czasie działań wojennych
3 500 zł - cena wywoławcza uległ zniszczeniu niemal cały dorobek artystyczny
estymacja: 4 500 – 8 000 zł Niesiołowskiego. W 1945 artysta osiadł w Toruniu.
W latach 1946-1960 kierował Katedrą Malarstwa Szta-
lugowego Sekcji Sztuki na Uniwersytecie Mikołaja
Kopernika. W 1958 został członkiem Grupy
Toruńskiej. Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody,
m.in.: srebrny medal na Międzynarodowej
Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu (1937) oraz
Tymon Niesiołowski, dyplom honorowy na wystawie w Carnegie Institute
w Pittsburgu (USA). W 1960 reprezentował polską
malarz i grafik, pedagog, reprezentant nurtu nowego sztukę na XXX Biennale w Wenecji. W okresie
klasycyzmu w latach 20. Urodzony w 1882 we Lwowie, powojennym do najważniejszych wystaw indywidualnych
zmarł w 1965 w Toruniu. Studia artystyczne rozpoczął twórcy należały ekspozycje w warszawskiej galerii Zachęta
w 1898 w Szkole Przemysłowej we Lwowie (1957, 1960), krakowskim Pałacu Sztuki (1957)
na oddziale malarstwa dekoracyjnego. Naukę i Muzeum Śląskim we Wrocławiu. Najczęściej
kontynuował w latach 1900-1904 w krakowskiej Akademii powracającym motywem w malarstwie Niesiołowskie-
Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera, go był akt ujęty we wnętrzu lub na tle arkadyjskiego
Teodora Axentowicza i Stanisława Wyspiańskiego. pejzażu. Często opracowywanym tematem były też
Od 1903 wystawiał razem z członkami martwe natury [na podstawie opracowania Ireny
Kossowskiej z Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk].

50 |